juli 2025

Over rommel, verdriet en de moed om het op te ruimen Het is alweer even na mijn vakantie. Italië voelt nog dichtbij. Hoe ik genoot van de zon op mijn huid, het heerlijke eten, de geur van citroenen en de zee. En toch blijft er iets aan me knagen, over wat ik zag daar in …

Al dagen was ik somber, stil, teruggetrokken. Ineens realiseerde ik me: ik voel me leeg. Leeggegeven. Het is meer dan een moeheid die wel overgaat met wat rust. Het gaat verder dan overprikkeld. Het lege gevoel bevindt zich op een diepere laag. Alsof alle energie die ik te geven had – aan het bouwen aan …

We waren op vakantie in Napels. De Italiaanse stad van pizza, pasta, passie en… permanente herrie. Hier lijkt het leven te worden aangedreven door claxons en Vespa’s. Die scooters zijn overal. Ze rijden alsof ze in een videogame zitten: toeterend, slingerend, altijd haast. Ook is er nog veel meer vliegverkeer dan boven Loosdrecht. En toeterende …